Hepimiz hayatımızda yaşadıklarımız için bazı bedeller öderiz. Bu bedellerden bir kısmı ödenmeye değer. Bir kısmı ise belimizi büker. Yaptıklarımızın, değer yargılarımızın, kararlarımızın bir faturası illaki olmak zorunda. Bu faturalar kimi zaman borç gibi ödenmek zorundadır, kimi zaman da alacak bakiyesi gibi kazançlarımız olur. Önemli olan neyi ödüyorum ve ne kazanmışımın cevaplarını verebilmek. Verebiliyorsak eğer bu bedeller ödenmeye değmiştir. Ama yok veremiyorsak işte o zaman iç hesaplaşma başlar.

Hayatın bize ne getireceğini bilemeyiz desek de aslında bizi haberdar eden olaylar yaşarız. Ama o zaman içinde bulunduğumuz koşullar bizi karar vermeye zorlar. O karar anında yanlışlığını veya doğruluğunu hesaplayacak vaktimiz ve lüksümüz olmayabilir.Zaten hayatımızı da hesaplarla yaşayamayız. Gün gelir boşver inceldiği yerden kopsun, koptuğu yerden bağlarız deriz. Gün gelir günlerce düşünür, taşınır, danışır en doğrusu neyse onu yapmaya çabalarız. O anda bilebilir miyiz en doğrusu nedir ? Yaşadıkça görür, meyvalarını vermeye yada bedellerini ödemeye başladıkça anlarız kararlarımızın doğruluğunu veya yanlışlığını.

Orta yol bulmak gerek derim ben.Ne ince hesaplar ne de boşvermişlikler.Biraz mantık biraz da hislerimizle kolaylaştırabilmeliyiz hayatımızı. Yaşadığımız hayat bedel ödemeye değer mi ? Deper ise ağır bedeller ödemek zorunda kalmayacağımız, hanemize hep alacak bakiye işleyecek bedeller ödemek dileğiyle.....