Sabah çok sessiz olmaya özen göstersem de oğluşum sesimi duydu ve kalktııııııı.... veeeee ağlamaya başladı. " Gitmeeeee " :(((((
Benim zaten gözyaşım kirpiğimin ucunda hazır bekliyor çağlamak için.
" Ama sen de okula gideceksin annecim. Bak çantan hazır, kıyafetlerin burada"
" Heyyyyy yaşasın. Sen cici bi annesin güle güle "
Nasıl yani ??? Bu kadar çabuk mu satıldım. Aman ağlayıp üzülmesin de.
Ben çıkıp gittim. 1 saat sonra babamızı aradığımda oğluşumuzun arkasına bile bakmadan okulundan içeriye daldığını ,beklemesine bile gerek kalmadığını bu yüzden eve döndüğünü söyledi. Bu durumda bana okulu taciz etme görevi düşüyordu. 3-4 kere aramışımdır. Herşeyin yolunda olduğunu işittikçe de daha rahatladım tabii.
Akşam çıkış saatinde ise kıyamet kopararak , ağlayarak almış babamız Arda'mızı. Hatta ikna edebilmek için Nautulius'a götürmek zorunda kalmış.
Eve geldiğimde koltuğa uzanmış miniminnacık olmuş gözlerle bana gülümsüyordu. Yemeği zor bela yiyip saat 9 olmadan da tabiri caizse sızdı.
Öğretmeni de davranışları ile ilgili çok güzel notlar gönderince de benim içim çok rahatladı.
Umarım bundan sonraki günlerimiz de ilk günün kolaylığı ve rahatlığı gibi geçer.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder