Gazetede ebeveynler ve çocuklarının ilişkileri hakkında bir yazı okumuştum. Bu yazının içeriği kısaca şöyleydi : Anne ve babalarının çocuklarına arkadaş olmamaları, onların anne ve babası olduğumuzu bilmeleri, arkadaş ve anne baba ayrımını yapabilmeleri gerekmekte olduğuydu. Bu yazıyı yazanlar belki profesyonellerdi tam hatırlayamıyorum ama ben onlara katılmıyorum.
Çocuklarımız dünyaya geldiklerinde ilk anne ve babası ile tanışırlar. Uzun bir süre de hayatlarında sadece onlar vardır. Özellikle anne, her ağladığında onun ihtiyacını gidermek için vardır. Ve bebekler bunu bilir o yüzden hep anneye ağlarlar, anneyi isterler. Bir süre sonra başkalarının da olduğunu farkederler. Anneanne, babaanne, dede, hala, teyze, vs... Daha sonra ise kendileri gibi birileri olduğunu farkederler. Aynı boylarda, aynı kilolarda, aynı dili konuşan, oyun oynayan, kendileri gibi hareket eden... Ve onlara arkadaş dendiğini öğrenirler. Ama anne baba aynıdır. Onlar ihtiyaç giderir. Olayı bu noktada bırakmak bence hata.
Çocuklarımız o kadar zeki ki, anne babanın ne demek olduğunu iyi bilir ve diğer insanlardan ayırabilirler. Bu yüzden ben oğlumla arkadaşlık yapmakta bir sakınca görmüyorum. Benim yerim zaten ayrı. Ama bütün günümü onunla geçirirken; araba yarıştırmaktan, arabaları dan dan yapmaktan ( arabalar kaza yapıyor ) , evin içinde saklambaç oynamaktan, yatağın üstünde birlikte zıplamaktan inanılmaz keyif alıyorum. 30 yaşımı aşmama rağmen, parkta kaydıraktan kaymaktan, salıncağın zincirinin beni çekip çekmeyeceğini düşünmeden oğlumla sallanmaktan, en sevdiğim pantolonumun ve ayakkabımın kumlara bulanmasına aldırmadan kuleler yapmak, arabalara kum doldurmaktan, etraftakilerin ne diyeceğine aldırmadan sığamadığım bisiklete binip oğlumun beni itmeye çalışmasından büyük keyif alıyorum.
Ben oğlumun arkadaşı olmaktan büyük keyif alıyorum. Büyüdüğü zaman da kişilerin rollerini ayırt edebileceğini, arkadaşlarına çok daha fazla vakit ayıracağını, anne baba olarak bizim ikinci planda kalacağımızı biliyorum. Ama ben o zaman da oğlumun anne arkadaşı olmak isteyeceğimi çok iyi biliyorum. Umarım oğlum da o zaman, bunu şimdiki kadar ister.
5.12.2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder