Şu günlerde annemin bir sözü hiç aklımdan çıkmıyor. 'Anne olunca anlarsın ' Ozamanlar neyi anlayacağım acaba diye merak eder, için için sinirlenirdim. Ama artık anlıyorum. Çünkü ben de bir anneyim. Kimbilir ileride daha neler anlayacağım. Korkuyorum..... Neden mi ? Korkularımdam korkuyorum.
Bugün tam 40 günlük oldun. Banu ile seni yıkadık.Eskilerin deyimi ile kırkladık. Kırk uçurmaya ziyaretlere gitmemiz gerekiyormuş. Ama gitmedim. Çünkü banyo yaptın , üşürsün maazallah hastalanırsın. Şimdi içeride melekler gibi uyuyorsun. Biliyorum çok sürmeyecek. 10-15 dakika içinde avazın çıktığı kadar ağlayıp meme isteyeceksin. Uyusan da biraz nefes alsam diye gözünün içine bakıyorum ama uyuyunca da seni çok özlüyorum. Sanki uyanıkken meme emmekten ve kaka yapmaktan başka bir şey yapıyormuşsun gibi....Ama olsun seni çok özlüyorum yine de. Gidip gelip nefes alışını kontrol ediyorum.Gözüm hep kapının deliğinde . Kapıda acaba biri mi var. Geceleri oturarak uyuyorum. Ya sen ağlarsan da ben duymazsam. Her ne kadar beşiğin yatağımın yanında ama ya dalarsam ..Seni sanki benden alacaklar götürecekler gibi korkular yaşoyor, kabuslar görüyorum. Seni kimseyle paylaşmak istemiyorum. Ya seni kucaklarına aldıklarında tutamazlar da bir yerini incitirlerse ....Biliyorum bütün bunlar saçma kuruntular. Ama elimde değil. Seni nasıl bırakıp da işe gideceğim bilemiyorum. Bunu düşünmek bile istemiyorum. Ama düşünmem lazım. Senin için en iyi olan neyse düşünmek ve yapmak zorundayım.
Çünkü ben bir anneyim... 29.06.2005
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder