Biz annelerin üstlendiği misyon nedir ? Anne olduktan sonra çalışmaya devam etmek mi daha zor ; yoksa kariyerden , paradan ,sosyal hayattan vazgeçerek çocuğuna bakmak mı? Bu soruları çalışan bir anneye sorsanız çalışmak daha zor diyecektir. Çocuğuna kendi bakan bir anne ise tam tersini söyleyecektir. Her iki durumda büyük fedakarlıklar, büyük özveriler gerektiriyor.
O kadar çok düşündüm, o kadar çok tarttım ki. Sonunda işten ayrılıp çocuğuma kendim bakmaya karar verdim. Bu kararımın doğruluğunu veya yanlışlığını zaman gösterecek. Umarım doğru bir karardır zira ummaktan başka çarem yok.
Karar vermek çok zor. Çalışmak zorunda olan annelerin yaşadığı sıkıntıları yakın çevremden biliyor ve görüyorum. Çocuğuna hasretsin, vicdan azabı ile işe gidip geliyorsun, saat başı evi arayıp ne olup bittiğini öğrenmeye çalışıyorsun. Hele ki çocuk büyükanneler yerine bir bakıcı ile bakılıyorsa sıkıntılar bir kat daha artıyor. Akşamları eve geldiğinde bütün gün görememenin verdiği özlem ve biraz da vicdan azabı ile sarılıyorsun çocuğuna. Çocugun gündüz almış olduğu eğitimin tam tersini uyguluyorsun. Bakan kişilere derdini anlatamıyorsun. Bunu böyle yap, şu şöyle olmalı.... Neden senin istediğin gibi bakılamıyor bu çocuk. Değer mi bunca sıkıntıya , özleme....
Öte yandan benim gibi başkasına emanet edemem çocuğumu hele bir bakıcıya asla. Ne yapalım daha az para kazanırız ama çocuğum annesi ile büyür, özgüveni gelişir diye düşünüp işten ayrılmak var. Eve kapanmak, iş ortamından , sosyal hayattan ve daha önceleri rahatça yaptığın harcamalardan vazgeçmek.... İstediğin zaman alışverişe bile gidememek, birileri gelip ilgilense de bende sokaklarda biraz gezip vitrinlere bakabilsem diye dua etmek. Maddi açıdan gelecek korkuları yaşayarak babaya biraz daha fazla yüklenmek.....
Hangisi diğerinden daha fazla fedakarlık istiyor ?
Kasım 2006
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder